تحقیق در مورد اعتبار علمی هومیوپاتی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 2 صفحه

قسمتی از متن .doc :

اعتبار علمی هومیوپاتی- نتایج یک پژوهش علمی گسترده که در نشریه پزشکی معتیر لانست به چاپ رسیده حاکی از آن است که شیوه هومیوپاتی که برخی افراد از آن برای درمان بیماریها استفاده می‌کنند، صرفا دارای اثر روانی حاصل از تلقین است و هیچ نوع تاثیر واقعی ببار نمی‌آورد. سابقه شیوه هومیوپاتی به ‪ ۲۵۰‬سال پیش و زمانی باز می‌گردد که یک پزشک و شیمی دان آلمانی به نام ساموئل هانه مان در دهه ‪ ۱۷۰۰‬مدعی شد بیمار شدن بدن ناشی از برهم خوردن تعادل و توازن بخشهای مختلف بدن است و برای درمان آنها می‌باید از اصلی موسوم به "اصل مشابهت ‪ "Similia Principle‬استفاده کرد. بر مبنیای این اصل برای مداوای امراض باید از امور مشابه آنها استفاده کرد. مدعای این پزشک آلمانی آن بود که اگر از عامل موجد بیماری به مقدار اندکی (پس از حل کردن و رقیق کردن در آب) به بیمار خورانده شود، بدن به مقابله با بیماری بر می‌خیزد و بیماری را درمان می‌کند. داروهای هومیوپاتی بر همین مبنا با توجه به نیاز هر فرد بیمار و به نحو خاص برای وی تهیه می‌شوند و همین امر جاذبه ظاهری این روش را افزایش می دهد. هومیوپات یا درمانگری که از این روش بهره می‌گیرد نه تنها به علل فیزیکی بیماری توجه می‌کند که حالات روحی و عاطفی و جنبه‌های شخصیتی فرد را نیز در نظر می‌گرید و دارو را با توجه به همین این جنبه‌ها تیه می‌کند. انتقاد پزشکان و دانشمندان از این روش آن است که آنچه که در این روش به اصطلاح دارو نامیده می‌شود آنقدر رقیق شده و ضعیف است که احتمال تاثیر گذاری آن تقریبا به حد صفر می‌رسد. در برخی از موارد داروی تجویز شده حتی فاقد یک مولکول از ماده گیاهی یا معدنی مورد استفاده برای درمان است و عملا چیزی جز یک لیوان آب خوردن نیست،اما هومیو پاتها مدعیند که آب از حافظه‌ای برخوردار است که می‌تواند "گوهر حیاتی" ماده گیاهی یا دارویی شفا بخش را در خود حفظ کند. محققانی که تحقیق اخیر را در مورد قابلیتهای واقعی هومیوپاتی به انجام رسانده‌اند یک گروه از پژوهشگران سوئیسی از دانشگاه برن هستند. این محققان به سرپرستی پژوهشگری به نام ماتیاس اگر ‪ Matthias Egger‬در یک فرا- تحقیق نتایج مربوط به ‪ ۱۱۰‬پژوهش متفاوت را که در آنها از داروهای خاص هومیوپاتی و داروهای متعارف برای مداوای بیماریها استفاده شده بود مورد مقایسه قرار دادند. این گروه هم آزمایشهای گسترده ای را که با دقت بالای علمی بر روی شمار زیادی از داوطلبان انجام شده بود بررسی کردند و هم آزمونهایی که با کیفیت نازل از حیث دقت علمی در مقیاس کوچک بر روی تعداد معدودی از افراد به انجام رسیده بود. این آزمایشها در انواع بیماریها از بیماریها ریوی گرفته تا انواع عفونتها و نیز اعمال جراحی به انجام رسیده است. در این فرا- تحقیق روشن شد که تاثیر مثبت روش هومیوپاتی عمدتا در آزمونهای از نوع دوم مشهود بوده است و در این آزمونها نیز میزان تاثیر این روش حداکثر در حد تلقین یا استفاده از داروهای جعلی و بی‌خاصیت در بسته بندی داروهای واقعی بوده است. به گفته پروفسور اگر رئیس تیم پژوهشگران سوئیسی، هرچند اثبات اینکه روش هومیوپاتی اساسا هیچ تاثیری ندارد غیر ممکن است، اما در این فرا-تحقیق نشان داده شده که میزان تاثیر این روش معادل تاثیری است که از شیوه های درمانی "دل خوش کنک ‪ "placebo‬حاصل می‌شود. در روش اخیر از داروهای بی‌خاصیت که در بسته بندی داروهای واقعی پیچیده شده‌اند یا از شیوه‌هایی که ظاهر آن مشابه مداواهای اساسی است استفاده به عمل می‌آید، اما عملا هیچ کار جز تلقین صورت نمی‌گیرد. سردبیر نشریه علمی لانست در مقاله ای که در توضیح تحقیق اخیر به چاپ رسانده تاکید کرده که این گزارش نشان می‌دهد که روش هومیوپاتی فاقد هرنوع توانایی درمانگرانه است. با این حال به اعتقاد برخی از درمانگران به شیوه هومیوپاتی، این روش اگر قدرت درمانگرانه نیز نداشته باشد، حداقل بی‌ضرر است. در انگلیس حدود ‪ ۴۲‬درصد از پزشکان عمومی، بیمارانی را که از شیوه های درمانی متعارف خشنود نیستند به شیوه های درمانی بدیل و مکمل از جمله هومیوپاتی ارجاع می‌دهند. اما به گفته پروفسور ادزارد ارنست رئیس بخش پزشکی مکمل و بدیل در دانشگاه اکسترانگلستان، این اعتقاد که هومیوپاتی بی‌ضرر است اعتقاد نادرستی است زیرا هومیوپاتها انتظار دارند که روش آنان سبب بروز واکنشی در بدن بیمار شود که در آغاز کار حتی موجب تشدید عوارض بیماری شود و آنگاه کار را به بهبود آن بکساند. به نظر پروفسور ارنست این نگرش خطرناک است و آنچه که در نظر درمانگر هومیوپات واکنش بدن بیمار به شمار آورده می‌شود می‌تواند واقعا جان بیمار را بخطر اندازد. سازمان بهداشت جهانی اخیرا در گزارشی به جنبه های مثبت هومیوپاتی و اشاره کرده است اما هم پروفسور ارنست و هم یکی دیگر از نویسندگان نشریه علمی لانست با انتقاد از گزارش سازمان بهداشت جهانی یاداور شده‌اند که در این گزارش ادعاهای گزافی مطرح شده که می‌تواند کاملا گمراه‌کننده باشد. به عنوان مثال در این گزارش آمده است که تحقیقات ‪ ۴۰‬سال اخیر نشان می دهد که روش هومیوپاتی در مداوای انسان و حیوانات به همان اندازه روشهای پزشکی مدرن از توانایی برخوردار است. اما خیائوری ژانگ از اعضای گروه تهیه‌کننده گزارش سازمان بهداشت جهانی درباره هومیوپاتی که خود در حوزه پزشکی سنتی و مکمل تجربه اندوخته اذعان کرده است که گزارش سازمان بهداشت جهانی درباره هومیوپاتی،گزارشی مقدماتی بوده که صرفا به منظور تشویق افراد به انجام تحقیقات تنظیم شده و به هیچ وجه قصد توصیه و تجویز نداشته است. در سالهای اخیر به موازات گسترش تبلیغات برای روشهای پزشکی بدیل، میزان نگرانی پزشکان و دانشمندان درباره سو استفاده از این روشها و طرح دعاوی نادرست افزایش یافته است. پروفسور ارنست در تحقیقی که اخیرا به چاپ رسانده نشان داده که اغلب کسانی که در انگلستان به فعالییت در حوزه روشهای درمانی بدیل یا مکمل یا به اصطلاح سنتی اشتغال دارند، اساسا توجهی به خطر بروز عوارض جانبی منفی ناشی از شیوه های درمانی خود بر روی بیماران ندارند و معتقد نیستند که این روشها می‌تواند عوارض منفی ببار آورد. در هفته گذشته ولیعهد انگلیس نیز که از مدافعان روشهای پزشکی مکمل و سنتی است وارد گود بحث‌های مربوط به کفایت این روشها شد و اعلام کرد بودجه ای را برای بررسی میزان مفید بودن این روشها برای خدمات درمانی عمومی اختصاص داده است. این اقدام با انتقاد اتحادیه پزشکان انگلیس روبرو شد. به گفته سخنگوی این اتحادیه، چنین اقدامی می‌تواند تصویری نادرست از میزان کفایت این روشها به بیماران انتقال دهد و جان آنان را در معرض خطر قرار دهد.